Thoracale osteochondrose is een chronische pathologie waarbij de botwervels en de daartussen gelegen tussenwervelschijven degeneratieve veranderingen ondergaan. Destructieve laesies in deze zone zijn vrij zeldzaam vanwege de lage mobiliteit en de goede bescherming door het ribbenframe. Osteochondrose van de thoracale wervelkolom ontwikkelt zich onopgemerkt, vordert langzaam maar aanhoudend en onderscheidt zich ook door een aantal specifieke symptomen, die zich voordoen als ziekten van de inwendige organen. In dit opzicht is het erg belangrijk om medische hulp te zoeken bij de eerste, nog milde, tekenen van rugklachten. Tijdige behandeling helpt ernstige complicaties te voorkomen.
Oorzaken en provocerende factoren
Degeneratieve-dystrofische processen in de thoracale segmenten van de wervelkolom vinden plaats tegen de achtergrond van endogene verstoringen en onder negatieve externe invloeden. Hun ontwikkeling wordt meestal veroorzaakt door de volgende factoren:
- erfelijke aanleg, de aanwezigheid van een bepaald stel defecte genen;
- overmatige fysieke inspanning, vooral het tillen en dragen van verschillende zware voorwerpen;
- een sedentaire levensstijl, die congestie veroorzaakt in het gebied van de wervellichamen en tussenwervelschijven;
- aangeboren of verworven structurele afwijkingen, bijvoorbeeld hulpwervels, lordose, kyfose;
- rug- en/of borstletsel - breuken, langdurige compressie;
- platvoeten, klompvoeten;
- verminderde bloedcirculatie in elk gebied, niet alleen in het thoracale wervelkolomgebied;
- frequente onderkoeling;
- overgewicht;
- endocriene pathologieën, metabolische stoornissen, zoals diabetes, jicht, hypothyreoïdie, hyperthyreoïdie;
- systemische ziekten - reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus, sclerodermie;
- spondylitis ankylopoetica.
De kracht en mobiliteit van de wervelkolom als geheel hangt rechtstreeks af van de toestand van elke afdeling. De ziekte kan een gevolg zijn van onbehandelde, ernstige lumbale of cervicale osteochondrose.
Roken, alcoholverslaving en intoxicatie, inclusief beroepsrisico's, maken vatbaar voor de vernietiging van tussenwervelgewrichten met tussenwervelschijven die voornamelijk uit kraakbeen bestaan. Thoracale osteochondrose wordt vaker gediagnosticeerd bij ouderen dan bij jongeren en mensen van middelbare leeftijd. Dit komt door de natuurlijke veroudering van het lichaam, een vertraging van herstelprocessen en de aanwezigheid van een of meer somatische pathologieën.
Symptomen en tekenen van de ziekte
Het belangrijkste symptoom van het degeneratieve proces is pijn. In tegenstelling tot cervicale en lumbale osteochondrose is het uiterst zelden acuut, brandend, doordringend. Patiënten beschrijven het ongemak meestal als saai, pijnlijk of drukkend. Het pijnsyndroom kan verergeren bij het buigen/draaien van het lichaam, bij lastige plotselinge bewegingen, tijdens een hoestaanval of bij temperatuurveranderingen. De bestraling ervan wordt genoteerd – verspreid buiten het getroffen gebied. Osteochondrose van de thoracale wervelkolom manifesteert zich ook als volgt:
- stijfheid, gevoel van dwang;
- specifieke klikken, kraken bij het veranderen van lichaamspositie;
- verlies van gevoeligheid, parese in de vorm van een gevoel van "kruipend kippenvel", brandend gevoel, gevoelloosheid;
- spierspasmen, waardoor het bewegingsbereik verder wordt beperkt;
- het aannemen van een gedwongen houding waarin ongemak niet ontstaat of zwak wordt uitgedrukt;
- pathologische veranderingen in houding, in latere stadia - gang;
- een lichte afname van de groei als gevolg van de vernietiging van tussenwervelgewrichten en de convergentie van de wervellichamen.
Door de constante spanning van de rugspieren krampen de spieren van de nek en onderrug ook, wat zich uit in de pijn van deze delen.
Het klinische beeld van thoracale osteochondrose is een combinatie van pijnsyndromen. Feit is dat de aangetaste segmenten zich in een gemeenschappelijke innervatiezone bevinden met veel interne organen. Als een verplaatste schijf een zenuwwortel in de buurt van de wervelkolom heeft bekneld, kan er pijn in worden gevoeld, waardoor veel voorkomende pathologieën worden gesimuleerd:
- ernstige hartpijn lijkt op angina pectoris en zelfs op een hartinfarct;
- pijn in de borstklieren wordt de reden voor een dringende differentiële diagnose om tumorprocessen uit te sluiten;
- constante of periodieke pijn in het rechter hypochondrium, in de maag of darmen, lijkt op die welke kenmerkend zijn voor gastritis, cholecystitis en ulceratieve laesies.
Wanneer osteochondrose verergert, kan de onderrug of de buik pijn doen. Patiënten verwarren ongemak met tekenen van nierpathologie of gynaecologische aandoeningen. Zij wenden zich tot gespecialiseerde specialisten, die patiënten na onderzoek doorverwijzen naar een neuroloog of vertebroloog.
Classificatie, hoofdtypen
De algemene classificatie van osteochondrose van de thoracale wervelkolom is gebaseerd op de aard van het pijnsyndroom. Er zijn twee soorten:
- dorsago - een scherpe acute pijn in het borstbeen, die voornamelijk optreedt tijdens langdurig verblijf in één positie van het lichaam, vaak gecompliceerd door een gevoel van gebrek aan lucht bij het inademen;
- dorsalgie in de vorm van milde pijnlijke gevoelens in de rug, die periodiek verschijnen en verdwijnen na rust.
Door deze verdeling van de pathologie in groepen kan de arts snel beslissen over de keuze van het analgeticum.
Stapsgewijze ontwikkeling van thoracale osteochondrose
In zijn ontwikkeling doorloopt osteochondrose van de thoracale wervelkolom vier fasen. Elk heeft zijn eigen symptomen en radiografische markeringen. Hoe uitgesprokener de vervorming van de schijven en wervels, hoe intenser de pijn, bewegingsstijfheid en paresthesie. Het stadium van de ziekte bepaalt de therapeutische tactieken.
Fase I
Er zijn nog geen veranderingen op de röntgenfoto. De tussenwervelschijf houdt echter niet langer goed vocht vast, zonder welke een tijdig herstel onmogelijk is. Het begint geleidelijk uit te dunnen, verliest kracht en elasticiteit. Slechts in sommige gevallen treedt er licht ongemak op in het thoracale gebied. Een persoon ervaart het als spiervermoeidheid en raadpleegt geen arts. Daarom is de ziekte in dit stadium meestal om een andere reden een incidentele diagnostische bevinding tijdens onderzoek.
Fase II
De structuur van de vezelring wordt los en vezelig. Een vergroting van één scheur in de schijf treedt op wanneer de nucleus pulposus in deze richting uitsteekt. De afstand tussen aangrenzende wervels neemt af naarmate de hoogte van de schijf afneemt, wat duidelijk zichtbaar is op radiografische beelden. Om de verdeling van de belasting te compenseren, is het spierweefsel voortdurend gespannen. De stijfheid neemt toe, de ernst van de pijn is nog steeds matig.
Fase III
De vezelige ring scheurt en de nucleus pulposus wordt over zijn grenzen geperst. Er treedt een hernia op, die ernstige symptomen en ernstige complicaties veroorzaakt. Er is een aanzienlijke vervorming van de wervellichamen en de vorming van afzonderlijke osteofyten (compenserende botgroei). Het pijnsyndroom wordt constant, bewegingen in de rug zijn aanzienlijk beperkt.
IV-fase
In dit stadium is het diagnosticeren van thoracale osteochondrose niet moeilijk. Bindweefsel is gegroeid en er hebben zich meerdere osteofyten gevormd. Aangrenzende wervels in het segment zijn geblokkeerd, geheel of gedeeltelijk geïmmobiliseerd. Zenuwwortels worden vaak bekneld door ontstekingszwelling, botgroei en verkrampte spieren. Dit manifesteert zich als een brandende, schietende pijn. De patiënt kan slecht omgaan met huishoudelijke taken en heeft moeite met bewegen.
Complicaties
De ontwikkeling van discogene myelopathie, een dystrofische ziekte van het ruggenmerg die voornamelijk het gevolg is van compressie door een hernia, is gevaarlijk. Het is vermeldenswaard dat bij osteochondrose van de thoracale wervelkolom een dergelijke complicatie zeldzaam is. Niettemin zijn er in de klinische praktijk gevallen geweest van lokalisatie van discogene myelopathie in een van de lagere segmenten. Door een geleidelijk toenemend neurologisch tekort neemt de spierkracht af en veranderen de peesreflexen. Er vormen zich ischemische gebieden en de zenuwcellen sterven af (ruggenmerginfarct). Dit wordt gekenmerkt door bewegingsstoornissen, verlies van gevoeligheid en trofische stoornissen.
Diagnostische maatregelen
Bij het eerste consult luistert de arts naar de klachten van de patiënt, onderzoekt hem, beoordeelt het gevoeligheidsniveau, controleert de peesreflexen, bestudeert de medische geschiedenis en een geschiedenis van ruggengraatletsels. Zijn diagnose wordt bevestigd door laboratorium- en instrumentele onderzoeken:
- radiografie in twee projecties, volgens indicaties - een gericht beeld van een bepaald segment;
- magnetische resonantiebeeldvorming;
- opgeroepen potentiëlen;
- elektroneurografie;
- elektromyografie;
- algemene klinische bloed- en urinetests.
Om de oorzaak van specifieke symptomen te achterhalen en somatische ziekten met vergelijkbare klinische manifestaties uit te sluiten, kunnen elektrocardiografie, echografie van hartstructuren en elektro-encefalografie worden voorgeschreven.
Behandelmethoden voor thoracale osteochondrose
De therapie is veelomvattend, gericht op het elimineren van symptomen en het voorkomen van de verspreiding van het pathologische proces naar andere wervelkolomsegmenten. In de acute fase wordt brandende ondraaglijke pijn geëlimineerd door medicijnen te injecteren, ook rechtstreeks in het getroffen gebied. Het gebruik van glucocorticosteroïden in combinatie met anesthetica (medicijnblokkades) wordt meestal toegepast. In andere gevallen bestaat de medicamenteuze behandeling uit het innemen van tabletten, capsules, het inwrijven van zalven en balsems. Het gebruik van medicijnen uit de volgende groepen heeft zichzelf bewezen effectief:
- spierverslappers om spierspasmen te verlichten;
- niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen met uitgesproken analgetische activiteit;
- krampstillers voor beknelde zenuwen;
- middelen om de bloedcirculatie te verbeteren;
- preparaten met vitamine B6, die de overdracht van zenuwimpulsen verbeteren en regeneratie activeren.
Als zich een radiculair syndroom heeft gevormd en er andere complicaties zijn opgetreden, leeft de persoon voortdurend in angst om opnieuw ondraaglijke pijn te ervaren, en dit kan psychische stoornissen veroorzaken. Het voorschrijven van sedativa en antidepressiva kan dergelijke ontwikkelingen voorkomen. Naast medicijnen worden de volgende methoden gebruikt bij de behandeling van osteochondrose van de thoracale wervelkolom:
- therapeutische massage, inclusief vacuüm en acupunctuur;
- fysiotherapeutische procedures - elektroforese/ultrafonoforese, magnetische therapie, gepulseerde stromen, UHF-therapie, toepassingen met ozokeriet of paraffine, acupunctuur, hirudotherapie;
- fysiotherapie en gymnastiek;
- tractie van de wervelkolom.
In geval van aanzienlijke schade aan de tussenwervelschijven en myelopathie wordt altijd onmiddellijk een chirurgische behandeling voorgeschreven. Het herniale uitsteeksel wordt verwijderd, microdiscectomie, punctievalorisatie of laserreconstructie van de tussenwervelschijf wordt uitgevoerd, een implantaat wordt geïnstalleerd of het wervelkolomsegment wordt gestabiliseerd.
Preventie van thoracale osteochondrose
Het belangrijkste doel van de primaire preventie van thoracale osteochondrose is het elimineren van factoren die het dunner worden en scheuren van de tussenwervelschijf kunnen veroorzaken. Wat artsen aanbevelen:
- vermijd overmatige belasting van de rug;
- behandel onmiddellijk alle ziekten - infectieus, endocriene, inflammatoire;
- zoek onmiddellijk medische hulp bij rugletsel, zelfs als het op het eerste gezicht klein lijkt;
- stop met alcohol en roken of beperk deze op zijn minst;
- vul uw dieet aan met vette vis, verse groenten, fruit en zuivelproducten;
- vermijd onderkoeling;
- Voer elke dag minimaal 15 minuten fysiotherapie uit.
Dergelijke preventieve maatregelen zijn effectief voor reeds gediagnosticeerde ziekten van de thoracale, cervicale of lumbale wervelkolom. Met hun hulp zal het mogelijk zijn om exacerbaties en progressie van het degeneratief-dystrofische proces te voorkomen.
Als u tekenen heeft van osteochondrose van de thoracale wervelkolom en u wilt er vanaf, neem dan contact op met de kliniek voor een volledige, competente behandeling.
Vraag antwoord
Wat is het verschil tussen intercostale neuralgie en thoracale osteochondrose?
In feite is intercostale neuralgie een laesie van de intercostale zenuwen, die het beloop van osteochondrose kan compliceren. Er zijn twee belangrijke verschillen tussen deze pathologische processen. Neuralgie wordt gekenmerkt door paroxismale schiet- of brandende pijn, die zelfs bij inademing verergert. Thoracale osteochondrose zonder inbreuk op gevoelige zenuwuiteinden manifesteert zich door doffe, alsof verre pijn.
En het tweede verschil is de voorspelling. Nadat de oorzaak van intercostale neuralgie is geëlimineerd, verdwijnt deze spoorloos. Osteochondrose reageert alleen goed op de behandeling in de beginfase van de ontwikkeling.